وقتی صحبت از اختلال دوقطبی و ازدواج این بیماران به میان می آید، ممکن است این سوال را بپرسید: آیا امکان ازدواج با یک بیمار دوقطبی وجود دارد؟
همه ازدواج‌ها با چالش‌هایی همراه هستند، اما مشکلاتی که فرد مبتلا به اختلال دوقطبی با آن مواجه است و تأثیرات منفی آن بر همسرش می‌تواند به‌ویژه سخت باشد.
داشتن اختلال دوقطبی در ازدواج به این معنی نیست که رابطه محکوم به شکست است ، اما به این معنی است که باید از روابط فی مابین مراقبت شود. با در نظر گرفتن این موضوع، در اینجا برخی از چالش‌های رایجی که افراد دوقطبی در ازدواج با آنها مواجه هستند، همراه با برخی از راهبردهای مقابله‌ای آورده شده است.
فهرست مطالب
مسائل و چالش های رایج در ازدواج بیماران دوقطبی
افرادی مبتلا به دوقطبی مشکلات زیادی برای مقابله با آنها در طول ازدواج دارند. آنها نه تنها باید علائم و محرک های دوقطبی خود را مدیریت کنند، بلکه باید واکنش ها و احساسات همسرشان را نیز کنترل کنند. ازدواج با فردی که دوقطبی دارد نیز چالش‌هایی دارد، به‌ویژه در دوره‌های شیدایی یا افسردگی ، که در آن فرد ممکن است رفتاری خارج از شخصیت داشته باشد یا رفتار پرخطری داشته باشد.
چالش هایی که افراد مبتلا به دوقطبی در ازدواج با آن روبرو هستند عبارتند از:
- احساس اینکه شریک زندگی، آنها را درک نمی کند: داشتن یک بیماری روانی مزمن می تواند باعث حس تنهایی شود، و بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی احساس می کنند که از علائم خود رنج می برند. توضیح این موضوع برای کسی که این اختلال را ندارد، دشوار است.
- جدا شدن از رابطه: شیدایی و هیپومانیا در اختلال دوقطبی می‌تواند باعث واکنش های بیش از حد، فعالیت های جنسی بالا، ریسک‌پذیری، سوء مصرف مواد مخدر یا الکل و در برخی موارد، تفکر هذیانی شود. همه این علائم می تواند باعث شود که فرد مبتلا احساس جدایی از رابطه خود کند و در عین حال منجر به مشکلات طولانی مدت مانند بدهی، اعتیاد و خیانت به دلیل علائم دوقطبی شود .
چالش های پیش روی شرکای افراد مبتلا به دوقطبی عبارتند از:
- مشکلات ارتباطی: در طول دوره های افسردگی، افرادی که دوقطبی هستند ممکن است برای برقراری ارتباط مشکل داشته باشند یا اصلاً تمایلی به صحبت کردن نداشته باشند. با این حال، در هنگام جنون ، همان شریک ممکن است به طرز غیرقابل باوری سریع صحبت کند یا به سختی آرام شود. به همه این دلایل، هنگامی که یک ازدواج دوقطبی وجود دارد، ارتباطات به راحتی می تواند از بین برود.
- خستگی و استرس: زندگی با فردی که مبتلا به اختلال دوقطبی است می تواند خسته کننده باشد و ممکن است در مواقعی احساس نگرانی در مورد همسرتان داشته باشید.
یادآوری این نکته مهم است که افرادی که دوقطبی هستند همیشه بیمار نیستند. در بین فازهای مانیا و افسردگی، ممکن است دوره‌هایی از ثبات وجود داشته باشد، زمانی که خلق و خوی فرد نه “بالا” و نه “پایین” باشد. علائم اختلال دوقطبی نیز در یک طیف وسیع قرار دارد و بسیاری از افراد وقتی تحت درمان هستند، زندگی و روابط را به خوبی مدیریت می کنند.
اختلال دوقطبی و ازدواج: آیا می تواند امکان پذیر باشد؟
داشتن اختلال دوقطبی و ازدواج موفق امکان پذیر است ، و زوج های زیادی وجود دارند که می توانند این را تایید کنند. با این حال، همه روابط شکننده هستند و زمانی که یکی از زوجین اختلال دوقطبی داشته باشد، چالش‌ها می‌توانند شدید باشند. با در نظر گرفتن این موضوع، در اینجا چند نکته وجود دارد که به شما کمک می کند در ازدواج دوقطبی پیش بروید:
- حد و مرزها را تعیین کنید: قوانین ازدواج به این دلیل که یکی از شما مبتلا به اختلال دوقطبی است، تغییر نمی کند. هر دوی شما باید حد و مرزهایی را در مورد آنچه که مایل به مقابله با آن هستید تعیین کنید.
- حمایت کننده باشید: حمایت شما نباید بدون قید و شرط باشد، و شما حق دارید در مورد آنچه قابل قبول می دانید خطوطی را ترسیم کنید. با این حال، شما همچنان باید نسبت به یکدیگر حامی و دلسوز باشید. اگر همسرتان مبتلا به اختلال دوقطبی است، او را تشویق کنید تا در صورت لزوم به دنبال کمک یا درمان بیشتر باشد، اما آنها را تحت فشار قرار ندهید.
- سرزنش نکنید: چه شما مبتلا به اختلال دوقطبی باشید و چه شریک زندگیتان ، این بیماری فقط همین است – یک بیماری. تقصیر هیچکس نیست.
- صداقت را تشویق کنید: مهم نیست که چه اتفاقی می افتد، صداقت یکی از ویژگی های مهم هر ازدواج است، و این امر به ویژه هنگامی که یکی از شما مبتلا به اختلال دوقطبی است، اهمیت دارد. اگر دوقطبی دارید، با شریک زندگی خود پیمان ببندید که اگرچه ممکن است لازم باشد علائم یا شدت بیماری خود را در مقابل دیگران انکار کنید، اما در زندگی زناشویی خود صادق باشید. شریک زندگی شما باید متحد شما و بهترین مدافع برای سلامت روحی و جسمی شما باشد، بنابراین آنها باید حقیقت را بدانند – هر چند شنیدن آن سخت باشد.
نرخ طلاق در ازدواج دوقطبی چقدر است؟
میزان طلاق در ازدواج دوقطبی قابل تعیین است، اما مهم است که به یاد داشته باشید که این آمار برای همه صدق نمی کند. در این قاعده استثنائاتی وجود دارد، و اگر شما در حال درمان بیماری خود هستید و با همسرتان روراست و صادق باشید، ازدواج شما از شانس موفقیت برخوردار است.
بر اساس یک مطالعه در سال 2003، تخمین زده می شود که حدود 90 درصد از ازدواج هایی که در آن یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی وجود دارد، به طلاق ختم می شود . این امر همیشه به این معنی نیست که اختلال دوقطبی علت شکست ازدواج است، اما نشان می دهد که اختلال دوقطبی یک عامل است.
دلایل شکست ازدواج در اختلالات دوقطبی
در اینجا برخی از دلایل رایج شکست ازدواج بیماران دوقطبی آورده شده است:
- خلق و خو و رفتار غیرقابل پیش بینی: اختلال دوقطبی در یک طیف وجود دارد، اما اکثر افراد مبتلا به دوقطبی نوع I یا II دوره هایی از شیدایی / هیپومانیا و افسردگی را تجربه می کنند . هر دوی این حالت‌های خلقی می‌توانند باعث شوند افراد در روابط خود به شکل غیرقابل پیش‌بینی رفتار کنند. به عنوان مثال، شیدایی ممکن است رفتار لذت جویانه ای مانند نوشیدن زیاد مشروبات الکلی، مهمانی یا خرج کردن بیش از حد را القا کند، در حالی که افسردگی می تواند باعث کناره گیری و جدا شدن افراد از شریک زندگی خود شود، که به نظر می رسد برایشان اهمیتی ندارد. این تغییرات خلقی برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بسیار چالش برانگیز است، اما این حالات می توانند از نظر عاطفی برای شریک زندگی آنها نیز مشکل ساز باشد.
- خیانت: خیانت در اختلال دوقطبی یک پیامد شایع و اغلب غم انگیز شیدایی است. با این حال، این حالت معمولاً در افرادی رخ می دهد که اختلال دوقطبی هنوز در آنها تشخیص داده نشده است یا به دلایلی دارو را قطع کرده اند. دلایل بروز خیانت در اختلال دوقطبی به شرح زیر است:
- تمایلات جنسی بیش از حد
- اختلال در قضاوت
- کنترل ضعیف تکانه
- اعتماد به نفس بالا
- خودشیفتگی، احساس شکست ناپذیری
- استرس ناشی از زندگی و برخورد با شوهر یا همسری که بیماری روانی دارد: حمایت از شریک زندگی که دارای بیماری روانی مانند دوقطبی است، می تواند دشوارتر از داشتن شریک زندگی مبتلا به سرطان باشد.
منبع: