یک مطالعه جدید نشان می دهد افرادی که از داروهای کنترل کننده آسم معمول استفاده می کنند ، در معرض شکستگی استخوان قرار دارند. یافته ها انگشت را به سمت کورتونها هدایت می کند – چه به شکل کورتونهای خوراکی و چه به شکل کورتونهای استنشاقی.
کورتونها به طور گسترده ای برای جلوگیری از حملات آسم ، به ویژه به صورت استنشاقی ، استفاده می شوند. هنگامی که کنترل آسم دشوارتر است ، اشکال خوراکی این داروها ممکن است برای مدتی تجویز شوند.
مدت هاست که مشخص شده است که کورتونهای خوراکی – به ویژه در دوزهای بالا – می توانند تراکم استخوان را کاهش دهند. و برخی شواهد نشان می دهد اشکال استنشاقی نیز می توانند همین کار را انجام دهند.
با این حال هیچ کس نمی گوید افراد مبتلا به آسم باید داروهای کنترل کننده خود را کنار بگذارند.
این یافته ها بر اساس سوابق پزشکی برای تقریباً 3700 بزرگسال مسن مبتلا به آسم که یا به طور همزمان مبتلا به پوکی استخوان یا مبتلا به سابقه شکستگی استخوان بودند به دست آمده است. هر کدام از این افراد با حداقل چهار بیمار دیگر در همان سن که آسم داشتند ، اما هیچ بیماری استخوانی نداشتند مقایسه شد.
فهرست مطالب
تاثیر تعداد دفعات تجویز نسخ کورتونها در میزان شیوع مشکلات استخوانی
به طور کلی ، این مطالعه نشان داد ، خطر ابتلا به مشکلات استخوانی همراه با تعداد نسخه های استروئیدی بیماران در سال گذشته افزایش یافته است.
کسانی که چهار نسخه یا بیشتر از کورتونهای خوراکی دریافت کرده اند ، نسبت به کسانی که هیچ گوه مصرف کورتیکواستروئید خوراکی نداشته اند چهار برابر بیشتر در معرض پوکی استخوان بودند . وقتی بیماران 9 نسخه یا بیشتر داشتند ، احتمال شکستگی استخوان دو برابر شد.
در همین حال ، محققان دریافتند ، استروئیدهای استنشاق شده نیز در حساسیت بیماران نسبت به شکستن استخوان هایشان مرتبط هستند ، هرچند به میزان کمتری.
بیمارانی که از دستگاه های استنشاقی استفاده می کنند 35٪ تا 60٪ بیشتر در مقایسه با افراد غیر مصرف کننده ، دچار پوکی استخوان می شوند. با مصرف بیش از شش نسخه در سال از این داروها، خطر شکستگی استخوان شروع به افزایش می کند. این عدد در میان کسانی که 11 نسخه یا بیشتر از این داروها مصرف میکنند، تا 31٪ افزایش می یابد.
راه های پیشگیری از پوکی و شکستگی استخوان در مصرف کنندگان استروئیدها
در عوض ، کانروی گفت ، پزشکان باید با بیماران در مورد راه های محافظت از سلامت استخوان آنها صحبت کنند. به طور کلی ، متخصصان دریافت کلسیم و ویتامین D کافی و همچنین ورزش منظم تحمل وزن ، از جمله راه رفتن ، بالا رفتن از پله ها و تمرین با وزنه را توصیه می کنند.
به گفته دکتر لوئیز دپالو ، “میزان دقیق” ویتامین D و کلسیم مورد نیاز برای مقابله با عوارض جانبی این داروها مشخص نیست. البته او گفت ، بیماران باید مطمئن باشند که کمبود ویتامین D ندارند ، که می تواند با آزمایش خون اندازه گیری شود.
دپالو به بیماران خود که مدتها کاربر کورتیکواستروئید هستند ، پیشنهاد می کند که غربالگری تراکم استخوان را در سنین کمتر از آنچه معمولاً توصیه می شود (سن 65 سالگی برای خانمها) آغاز کنند.
کانروی گفت ، قرار گرفتن بیماران در معرض کورتیکواستروئیدها می تواند با “پایین آوردن” دوز مصرفی آنها به حداقل برسد. این گزینه برای افرادی است که علائم آسم در آنها با داروهای استنشاقی به خوبی کنترل می شود.
از طرف دیگر ، اگر آسم آنقدر شدید باشد که کورتیکواستروئیدهای خوراکی به طور مکرر مورد استفاده قرار بگیرند ، به گفته کانروی ممکن است زمان تعویض باشد. وی گفت ، داروهای جدید “بیولوژیک” که از طریق تزریق تجویز می شوند ، می توانند یک گزینه باشند.
چالیتسیوس گفت: برخی بیماران ممکن است از داروهایی که از تراکم استخوان محافظت می کنند ، بنام بیس فسفوناتها نیز بهره مند شوند. تیم وی دریافتند که برای بسیاری از بیماران در سال منتهی به تشخیص پوکی استخوان یا شکستگی استخوان از این داروها تجویز نشده است: حتی در میان بیمارانی که به طور مکرر کورتیکواستروئیدهای خوراکی برای آنها تجویز می شوند ، فقط به نیمی از آنها بیس فسفونات تجویز شده است.
بحث و بررسی
دکتر مگان کانروی ، متخصص ریه بیان میکند: “ما داده های بسیار خوبی داریم که نشان می دهد کورتیکواستروئیدهای استنشاقی کنترل آسم را بهبود می بخشد.” وی خاطرنشان کرد: “و این حقیقت احتمال نیاز بیماران به کورتیکواستروئیدهای خوراکی را کاهش می دهد.”
کریستوس چالیتسیوس ، محقق ارشد تحقیق ، می گوید: ” کورتونهای استنشاقی نقش مهمی در کنترل التهاب مجاری هوایی در آسم دارند.” “بیماران مبتلا به آسم نباید از مصرف این اشکال استنشاقی اجتناب کنند.”
چالیتسیوس گفت: اما پزشکان باید کورتونها را با کمترین دوز مورد نیاز برای کنترل بیماری تجویز کنند.