دو آزمایش ضروری در زمان بررسی ادرار بیماران دیابتی

وقتی دیابت دارید ، با آزمایشاتی که بیماری شما را ردیابی می کنند غریبه نیستید. در اکثر موارد خون شما بررسی می شود، اما دو آزمایش دیگر نیز وجود دارد. بیماریهای کلیوی و افزایش قند خون، دو مورد از بیماریهایی هستند که می توان از طریق آزمایش ادرار اقدام به بررسی وضعیت آنها در بیماران دیابتی کرد.

آزمایشات مربوط به بیماری های کلیوی

حدود یک سوم افراد دیابتی با کلیه های خود مشکل دارند . اما کنترل زودهنگام و دقیق قند خون و فشار خون ، به علاوه کمک گرفتن از داروهای خاص ، می تواند این اندام ها را در وضعیت بهینه حفظ کند. 

برای بررسی مشکلات، پزشک می تواند آزمایشی را انجام دهد که میزان پروتئین در ادرار را اندازه گیری می کند. این آزمایش به نام میکروآلبومینوری شناخته می شود. میکروآلبومینوری زمانی ظاهر می شود که مقدار کمی آلبومین (پروتئین اصلی در خون شما ) به ادرار شما نفوذ کند. بدون درمان برای کاهش نشت ، کلیه های شما ممکن است آسیب ببینند و در نهایت از کار بیفتند.

شما باید هر سال به محض تشخیص دیابت نوع 2 این آزمایش را انجام دهید . این کار به این دلیل است که افزایش قند خون معمولاً سالها قبل از تشخیص دیابت شما وجود دارد.

نتیجه مثبت میکروآلبومینوری به چه معناست؟

اگر آزمایش مثبت باشد ، کلیه های شما اجازه نشت پروتئین را به درون ادرار می دهند. این نشانه آن است که کلیه های شما آنطور که باید کار نمی کنند – حتی اگر وضعیت خوبی دارید و هیچ علائمی ندارید. پزشک برای کنترل این شرایط مصرف دارو یا تغییر شیوه زندگی را پیشنهاد می کند:

• آسیب کلیه. برای جلوگیری از آسیب بیشتر ، ممکن است داروهای خاصی را شروع کنید. اگر میزان میکروآلبومینوری شما بالا باشد ، پزشک ممکن است نوع دیگری از آزمایش را پیشنهاد کند که شما را ملزم به جمع آوری نمونه ادرار به مدت 24 ساعت می کند. این امر می تواند میزان آسیب به کلیه ها را بهتر تشخیص داده و میزان عملکرد آنها را تعیین کند.
• قند خون بالا. مطالعات نشان می دهد کنترل دقیق قند خون می تواند آسیب کلیه را کاهش دهد ، بنابراین پزشک ممکن است شما را تحت درمان های تهاجمی تری قرار دهد.
• فشار خون بالا. کاهش فشار خون خطر آسیب کلیوی مرتبط با دیابت را کاهش می دهد. هر بار که به مطب پزشک مراجعه می کنید ، آن را بررسی کنید. مقدار توصیه شده فشار خون برای اکثر افراد مبتلا به دیابت کمتر از 80/130 است.
• کلسترول بالا. از آنجا که افزایش میکروآلبومینوری در طول زمان با خطر بیماری های قلبی مرتبط است ، پزشک شما تلاش می کند تا کلسترول و سایر چربی های شما را در محدوده سالم نگه دارد. کلسترول خون: HDL یا LDL، مقادیر نرمال و عوارض
• اضافه وزن یا چاقی و سیگار کشیدن از دیگر عواملی است که می تواند خطر بیماری کلیوی را افزایش دهد.

در صورت ابتلا به دیابت نوع 1 ، پزشک تلاش می کند تا ادرار را از نظر کتون بررسی کند. بدن شما وقتی انسولین کافی ندارد، برای ایجاد انرژی برای سلول های شما به ذخایر چربی روی می آورد، که منجر به تولید کتونها می شود. کتونها در مقادیر زیاد سمی هستند. بسیاری از آنها می توانند یک وضعیت اضطراری تهدید کننده زندگی به نام کتواسیدوز ایجاد کنند .

چه زمانی باید آزمایش کنم؟

در صورت ابتلا به دیابت نوع 1 ، ممکن است لازم باشد ادرار خود را از نظر وجود کتون در موارد زیر بررسی کنید:

• احساس بیماری می کنید (سرماخوردگی ، آنفولانزا یا سایر بیماری ها) و حالت تهوع یا استفراغ دارید .
• باردار هستید.
• سطح قند خون شما بیش از 300 میلی گرم در دسی لیتر است.
• شما علائم قند خون بالا از جمله تشنگی شدید یا خستگی ، احساس برافروختگی یا اختلال ذهنی دارید ، یا بوی میوه از دهانتان به مشام می رسد.
• بنابه دستور پزشک

اگر به دیابت نوع 2 مبتلا هستید ، احتمال اینکه کتون بالا داشته باشید وجود ندارد ، حتی اگر انسولین مصرف می کنید . اما ممکن است این حالت در طول یک بیماری شدید اتفاق بیفتد. پزشک ممکن است به شما بگوید ادرار خود را در موارد زیر بررسی کنید:

• شما سرماخوردگی ، آنفولانزا یا بیماری دیگری دارید یا حالت تهوع یا استفراغ بدون دلیل دارید .
• سطح قند خون شما بیش از 300 میلی گرم در دسی لیتر است و در طول روز به افزایش خود ادامه می دهد.

چه زمانی باید با پزشک تماس بگیرم؟

آزمایش ادرار برای کتون ها همیشه باید منفی باشد. نتیجه مثبت را فوراً به پزشک خود گزارش دهید. همچنین اگر قند خون شما همچنان بالا است یا درد معده ، تهوع ، استفراغ ، تنفس سریع ، تنفس با بوی شیرین دارید یا اگر زیاد ادرار می کنید ، باید فوراً به پزشک اطلاع دهید .

پزشک ممکن است به شما بگوید:

• مقدار زیادی آب و مایعات بنوشید تا میزان کتون ها کاهش یابد و هیدراته بمانید.
• به بررسی قند خون خود ادامه دهید . اگر زیاد است ، ممکن است لازم باشد مقدار کمی انسولین سریع الاثر همچون انسولین نوورپید به خود تزریق کنید.
• به اورژانس محلی بروید تا بتوانید مایعات وریدی و انسولین دریافت کنید .

هر گونه آزمایش ادرار یا کتون را که انجام می دهید ، سوابق دقیق آن را داشته باشید. این سوابق می توانند به شما و پزشک شما در مورد هر گونه مشکل هشدار دهند. این سوابق را در هر مراجعه به مطب پرشکتان به همراه داشته باشید.

منبع: وب سایت www.webmd.com