ویتیلیگو: علائم، علل و درمانهای موجود

درمان ویتیلیگو بر اساس تغییر ظاهر پوست با بازگرداندن رنگ آن است.

با این حال، اثرات درمان معمولاً دائمی نیست و همیشه نمی‌تواند گسترش بیماری را کنترل کند.

پزشک ممکن است توصیه کند:

• از قرار گرفتن در معرض نور خورشید اجتناب کنید
• از کرم های استتار استفاده کنید
• یک استروئید موضعی (کرم یا پماد حاوی استروئید) مصرف کنید

برای مثال، اگر فقط یک لکه کوچک ویتیلیگو دارید یا رنگ طبیعی پوست شما بسیار روشن است، ممکن است نیازی به درمان بیشتر نباشد.

در صورت نیاز به درمان بیشتر، ممکن است به پزشک متخصص در درمان بیماری های پوستی (متخصص پوست) ارجاع داده شوید.

در صورت ابتلا به ویتیلیگو، آفتاب سوختگی یک خطر جدی است. شما باید پوست خود را در برابر نور خورشید محافظت کنید و از ضدآفتاب استفاده کنید.

هنگامی که پوست در معرض نور خورشید قرار می گیرد، رنگدانه ای به نام ملانین تولید می کند تا از آن در برابر اشعه ماوراء بنفش (UV) محافظت کند. با این حال، اگر مبتلا به ویتیلیگو هستید، ملانین کافی در پوست شما وجود ندارد، بنابراین پوست شما محافظت نمی شود.

همیشه از یک کرم ضد آفتاب با فاکتور محافظت از آفتاب (SPF) 30 یا بالاتر استفاده کنید تا از پوست خود در برابر آفتاب سوختگی و آسیب های طولانی مدت محافظت کنید. اگر پوست روشنی دارید این امر به ویژه مهم است.

مصرف ویتامین دی

اگر پوست شما در معرض نور خورشید قرار نگیرد، خطر کمبود ویتامین D افزایش می یابد. ویتامین D برای حفظ سلامت استخوان ها و دندان ها ضروری است.

نور خورشید منبع اصلی ویتامین D است، اگرچه نوعی ویتامین D نیز در برخی غذاها مانند ماهی های چرب یافت می شود.

دریافت ویتامین D کافی از غذا و نور خورشید ممکن است دشوار باشد. بنابراین باید مصرف مکمل روزانه حاوی 10 میکروگرم (میکروگرم) ویتامین D را در نظر بگیرید. بهترین زمان مصرف ویتامین د3.

استتار پوست با کرم های استتار

کرم های استتار کننده پوست را می توان روی لکه های سفید پوست استفاده کرد. این کرم ها مطابق با رنگ طبیعی پوست شما ساخته شده اند. این کرم کمک می کند تا لکه های سفید با رنگ بقیه قسمت های پوست شما یکسان شود، بنابراین لکه ها چندان قابل تشخیص نخواهند بود.

شما باید در مورد استفاده از کرم های استتار آموزش ببینید.

کرم های استتار ضد آب هستند و می توان آنها را در هر نقطه از بدن استفاده کرد. تا 4 روز روی بدن و 12 تا 18 ساعت روی صورت ماندگاری دارند.

همچنین می توانید کرم استتار پوستی حاوی ضد آفتاب یا دارای رتبه بندی SPF تهیه کنید.

استروئیدهای موضعی

استروئیدهای موضعی به صورت کرم یا پمادی که روی پوست می‌مالند، موجود هستند.

این داروها گاهی اوقات می توانند گسترش لکه های سفید را متوقف کنند و ممکن است مقداری از رنگ اصلی پوست شما را بازگردانند.

یک استروئید موضعی ممکن است برای بزرگسالان تجویز شود اگر:

• ویتیلیگوی غیر سگمنتال در کمتر از 10 درصد بدن خود دارید
• شما خواهان درمان بیشتر هستید (کرم های ضد آفتاب و استتار برای برخی افراد کافی است)
• شما باردار نیستید
• شما خطر عوارض جانبی را درک کرده و می پذیرید

اگر می خواهید از استروئید موضعی روی صورت خود استفاده کنید، با پزشک عمومی صحبت کنید.

استفاده از استروئیدهای موضعی

پزشک عمومی ممکن است یک کرم یا پماد را تجویز کند، بسته به اینکه چه چیزی را ترجیح می دهید و در کجا استفاده می شود. پمادها چرب ترند. کرم ها در مفاصل شما بهتر هستند – به عنوان مثال، در داخل آرنج شما.

استروئیدهای احتمالی که ممکن است تجویز شوند عبارتند از:

• فلوتیکازون پروپیونات
• بتامتازون والرات
• هیدروکورتیزون بوتیرات

پزشک عمومی به شما می گوید که چگونه کرم یا پماد را روی لکه ها بمالید و چقدر باید استفاده کنید. معمولاً باید یک بار در روز از درمان استفاده کنید.

استروئیدهای موضعی در یک واحد استاندارد به نام واحد نوک انگشت (FTU) اندازه گیری می شوند. یک FTU مقدار استروئید موضعی است که در امتداد نوک انگشت بزرگسالان فشرده می شود. یک FTU برای درمان ناحیه ای از پوست دو برابر اندازه دست یک بزرگسال کافی است.

پیگیری

پس از 1 ماه، یک قرار ملاقات خواهید داشت تا پزشک عمومی بتواند بررسی کند که درمان چقدر خوب عمل می کند و آیا عوارض جانبی دارد یا خیر. اگر درمان باعث عوارض جانبی شود، ممکن است لازم باشد استفاده از استروئید موضعی را متوقف کنید.

پس از یک یا 2 ماه دیگر، پزشک عمومی بررسی خواهد کرد که عارضه پوستی شما چقدر بهبود یافته است. اگر بهبودی حاصل نشد، ممکن است به متخصص پوست ارجاع داده شوید.

اگر اندکی بهبود پیدا کرد، ممکن است درمان را ادامه دهید، اما هر چند هفته یکبار از درمان استراحت کنید. همچنین ممکن است به یک متخصص پوست ارجاع داده شوید.

اگر ویتیلیگو شما به طور قابل توجهی بهبود یافته باشد، درمان متوقف خواهد شد.

پزشک عمومی ممکن است در طول درمان از لکه های پوستی شما عکس بگیرد تا علائم بهبود را تحت نظر بگیرد. ممکن است بخواهید خودتان هم عکس بگیرید.

عوارض جانبی

عوارض جانبی استروئیدهای موضعی عبارتند از:

• رگه ها یا خطوط در پوست شما (استریا)
• نازک شدن پوست شما (آتروفی)
• رگ های خونی قابل مشاهده (تلانژکتازی)
• رشد موهای زائد (هیپرتریکوزیس)
• التهاب پوست شما (درماتیت تماسی)
• آکنه

ارجاع به متخصص

پزشک عمومی ممکن است شما را به یک متخصص پوست ارجاع دهد اگر:

• آنها در مورد تشخیص شما مطمئن نیستند
• شما باردار هستید و نیاز به درمان دارید
• بیش از 10 درصد از بدن شما تحت تأثیر این عارضه قرار دارد
• شما در مورد وضعیت خود ناراحت هستید
• صورت شما تحت تاثیر قرار گرفته است و می خواهید درمان بیشتری داشته باشید
• شما نمی توانید از استروئیدهای موضعی به دلیل خطر عوارض جانبی استفاده کنید
• شما مبتلا به ویتیلیگو سگمنتال هستید و نیاز به درمان بیشتر دارید
• درمان با استروئیدهای موضعی موثر نبوده است

کودکان مبتلا به این عارضه که نیاز به درمان دارند نیز به متخصص پوست ارجاع داده می شوند.

در برخی موارد، ممکن است زمانی که منتظر معاینه شدن توسط متخصص پوست هستید، استروئیدهای موضعی قوی برای شما تجویز شود.

برخی از درمان هایی که ممکن است متخصص پوست توصیه کند عبارتند از:

پیمکرولیموس یا تاکرولیموس موضعی

پیمکرولیموس و تاکرولیموس نوعی دارو به نام مهارکننده‌های کلسینورین هستند که معمولاً برای درمان اگزما استفاده می‌شوند .

پیمکرولیموس و تاکرولیموس برای درمان ویتیلیگو فاقد مجوز مصرف در این بیماری هستند، اما می توان از آنها برای کمک به بازیابی رنگدانه های پوست در بزرگسالان و کودکان مبتلا به این عارضه استفاده کرد.

این داروها می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند، مانند:

• احساس سوزش یا درد هنگام استفاده روی پوست
• حساس شدن پوست به نور خورشید
• قرمزی صورت (گرگرفتگی) و تحریک پوست در صورت مصرف الکل

با این حال، برخلاف استروئیدها، پیمکرولیموس و تاکرولیموس باعث نازک شدن پوست نمی شوند.

فتوتراپی

فتوتراپی (نوردرمانی) ممکن است برای کودکان یا بزرگسالان استفاده شود اگر:

• درمان های موضعی موثر نبوده است
• ویتیلیگو گسترده است
• ویتیلیگو تاثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی شما دارد

شواهد نشان می دهد که فتوتراپی، به ویژه هنگامی که با سایر درمان ها ترکیب شود، تأثیر مثبتی بر ویتیلیگو دارد. برای افزایش اثر بخشی فتوتراپی می توان از محصولاتی مانند هیدروژل ویتیسکین آیسیس فارما(Vitiskin Isis Pharma Hydrogel) استفاده کرد.

در طول فتوتراپی، پوست شما در معرض اشعه ماوراء بنفش A (UVA) یا ماوراء بنفش B (UVB) از یک لامپ خاص قرار می گیرد. ممکن است ابتدا دارویی به نام پسورالن مصرف کنید که پوست شما را نسبت به نور حساس تر می کند. پسورالن را می توان از طریق دهان (خوراکی) مصرف کرد یا می توان آن را به آب حمام اضافه کرد.

این نوع درمان گاهی اوقات PUVA (پسورالن ونور UVA) نامیده می شود.

فتوتراپی ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست را به دلیل قرار گرفتن در معرض بیش از حد اشعه UVA افزایش دهد. خطر ابتلا به سرطان پوست با نور UVB کمتر است. قبل از اینکه تصمیم به فتوتراپی بگیرید، متخصص پوست باید در مورد خطرات این درمان با شما صحبت کند.

لامپ های آفتابی که می توانید برای استفاده در خانه برای نور درمانی بخرید توصیه نمی شود. آنها به اندازه فتوتراپی که در بیمارستان یا درمانگاه دریافت خواهید کرد موثر نیستند. همچنین طیف لامپ های آفتابی معمولی تنظیم نشده اند، بنابراین ممکن است ایمن نباشند.

پیوند پوست

پیوند پوست یک روش جراحی است که در آن پوست سالم از ناحیه سالم بدن برداشته می شود و برای پوشاندن ناحیه ای که پوست آسیب دیده یا از بین رفته است استفاده می شود. برای درمان ویتیلیگو می توان از پیوند پوست برای پوشاندن لکه سفید استفاده کرد.

پیوند پوست ممکن است برای بزرگسالان در مناطقی که ظاهر شما را تحت تاثیر قرار می دهد در نظر گرفته شود اگر:

• هیچ لکه سفید جدیدی در 12 ماه گذشته ظاهر نشده است
• لکه های سفید در 12 ماه گذشته بدتر نشده اند
• ویتیلیگو در اثر آسیب های پوستی، مانند آفتاب سوختگی شدید (پاسخ کوبنر) ایجاد نشده است.

جایگزینی برای پیوند پوست شامل گرفتن نمونه ای از پوست، برداشتن ملانوسیت ها از آن و پیوند آنها بر روی نواحی عارضه دار است.

این نوع درمان ها زمان بر هستند، خطر ایجاد جای زخم را به همراه دارند و برای کودکان مناسب نیستند.

دپیگمانتاسیون

دپیگمانتاسیون ممکن است برای بزرگسالانی که بیش از 50 درصد بدنشان مبتلا به این عارضه است توصیه شود، اگرچه ممکن است به طور گسترده در دسترس نباشد.

در حین دپیگمانتاسیون، لوسیونی روی پوست معمولی استعمال می شود تا رنگدانه باقیمانده را سفید کرده و رنگ آن را به رنگ پوست بی رنگ (سفید) تبدیل کند. یک داروی مبتنی بر هیدروکینون استفاده می شود که باید به طور مداوم استفاده شود تا از رنگدانه شدن مجدد پوست جلوگیری شود.

هیدروکینون می تواند عوارض جانبی ایجاد کند، مانند:

• سرخی
• خارش 
• سوزش

دپیگمانتاسیون معمولاً دائمی است و پوست را در برابر نور خورشید محافظت نمی کند. رنگدانه سازی مجدد (در صورت بازگشت رنگ) ممکن است اتفاق بیفتد و ممکن است با رنگ پوست اصلی شما متفاوت باشد. گاهی اوقات استفاده از روش های رفع رنگدانه در یک ناحیه از پوست می تواند باعث از بین رفتن رنگدانه در پوست در سایر قسمت های بدن شود.

سایر درمان ها

یک متخصص پوست ممکن است انجام بیش از 1 روش درمانی مانند فتوتراپی همراه با یک درمان موضعی را توصیه کند. سایر درمان های ممکن عبارتند از:

• لیزر اکسایمر – پرتوهای پرانرژی نور که در درمان لیزر چشم استفاده می‌شوند، اما ممکن است در فتوتراپی نیز استفاده شوند
• آنالوگ های ویتامین D – مانند کلسیپوتریول، که ممکن است همراه با فتوتراپی نیز استفاده شود
• آزاتیوپرین – دارویی که سیستم ایمنی شما را سرکوب می کند
• قرص پردنیزولون – یک استروئید که در فتوتراپی نیز استفاده می شود. می تواند عوارض جانبی ایجاد کند

درمان های مکمل

برخی از درمان های مکمل ادعا می کنند که ویتیلیگو را تسکین یا پیشگیری می کنند. با این حال، هیچ مدرکی برای حمایت از اثربخشی آنها وجود ندارد، بنابراین قبل از توصیه به تحقیقات بیشتری نیاز است.

شواهد بسیار محدودی وجود دارد مبنی بر اینکه داروی گیاهی جینکو بیلوبا ممکن است برای افراد مبتلا به ویتیلیگو مفید باشد. در حال حاضر هیچ مدرکی برای توصیه آن وجود ندارد.

اگر تصمیم به استفاده از داروهای گیاهی دارید با پزشک عمومی مشورت کنید. برخی از درمان ها می توانند به طور غیرقابل پیش بینی با داروها واکنش نشان دهند یا اثربخشی آنها را کاهش دهند.

گروه های مشاوره و پشتیبانی

اگر مبتلا به ویتیلیگو هستید، ممکن است پیوستن به یک گروه حمایتی برای شما مفید باشد. این کار می تواند به شما کمک کند تا وضعیت خود را بیشتر درک کنید و با ظاهر پوست خود کنار بیایید.

اگر علائم روانی-اجتماعی دارید – برای مثال، وضعیت پوست شما باعث ناراحتی شما می شود – پزشک عمومی ممکن است شما را به یک روانشناس یا مشاور برای درمان هایی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) ارجاع دهد.

CBT نوعی درمان است که هدف آن کمک به مدیریت مشکلات خود با تغییر طرز تفکر و رفتار است.