طول عمر بیماران پارکینسونی چقدر است؟

اولین چیزی که هنگام جستجوی تخمین در مورد امید به زندگی برای هر بیمار باید درک کرد این است که پاسخ هرگز قطعی نیست. هر فرد متفاوت است و هیچ فرمولی برای تعیین دقیق سرعت پیشرفت یک بیماری مزمن، تأثیر جدی آن بر بدن، یا اینکه آیا ممکن است عوارض اضافی در طول مسیر ایجاد شود وجود ندارد. ما در این مقاله سعی خواهیم کرد به این سوال که “طول عمر بیماران پارکینسونی چقدر خواهد بود؟” پاسخ دهیم.

فهرست مطالب

بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده است

بیماری پارکینسون (PD) یک اختلال عصبی پیشرونده است که اساساً حرکت و در برخی موارد توانایی های شناختی را تحت تأثیر قرار می دهد. افراد مبتلا به PD ممکن است در مقایسه با افراد سالم در همان گروه سنی عمر کمی کوتاه‌تری داشته باشند. طبق گفته بنیاد تحقیقات پارکینسون مایکل جی فاکس، بیماران معمولاً علائم پارکینسون را در حدود 60 سالگی شروع می کنند و بسیاری از آنها بین 10 تا 20 سال پس از تشخیص زندگی می کنند. با این حال، سن بیمار و وضعیت سلامت عمومی در هنگام شروع، در صحت این تخمین موثر است. سن بزرگترین عامل خطر برای این بیماری است، اما بیماری پارکینسون جوانان که افراد قبل از 50 سالگی را تحت تاثیر قرار می دهد، بین 10 تا 20 درصد موارد PD را تشکیل می دهد.

در حالی که هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، بسیاری از بیماران فقط به طور خفیف تحت تاثیر قرار می گیرند و تا چندین سال پس از تشخیص اولیه نیازی به درمان ندارند. با این حال، PD هم مزمن است، به این معنی که در یک دوره زمانی طولانی باقی می ماند و هم پیشرونده است، به این معنی که علائم آن در طول زمان بدتر می شود. این پیشرفت در برخی افراد سریعتر از دیگران رخ می دهد.

۱۲ علامت کمبود تستوسترون در مردان

مداخلات دارویی و جراحی می‌توانند به مدیریت برخی از علائم مانند برادی‌کینزی (کندی حرکت)، سفتی یا لرزش (ترمور) کمک کنند، اما برای کاهش سرعت پیشرفت کلی بیماری نمی‌توان کار زیادی انجام داد. با گذشت زمان، لرزش، که بیشتر بیماران PD را تحت تاثیر قرار می دهد، ممکن است شروع به تداخل با فعالیت های روزمره زندگی (ADLs) و کیفیت زندگی فرد کند.

آیا پارکینسون کشنده است؟

درک این نکته مهم است که PD یک بیماری کشنده در نظر گرفته نمی شود. همانطور که در مورد بیماری آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل وجود دارد، عوارض و شرایط همراه بیمار از خود PD تهدید کننده تر هستند. به عنوان مثال، از آنجا که پارکینسون بر حرکت، تعادل و هماهنگی تأثیر می گذارد، خطر زمین خوردن بیمار با پیشرفت بیماری افزایش می یابد. سقوط یا افتادن بیمار، بسیار خطرناک است و علت اصلی آسیب و مرگ در میان سالمندان است. مشکل بلع، که به عنوان دیسفاژی شناخته می شود، عارضه دیگری است که می تواند در هر نقطه از طول بیماری فرد مبتلا به پارکینسون ایجاد شود و این می تواند باعث پنومونی آسپیراسیون (عفونت ریه ناشی از ورود جسم خارجی) شود که یکی دیگر از علل اصلی مرگ در بیماران است.

از آنجایی که سلامت کلی یک فرد عامل مهمی در پیشرفت پارکینسون است، انتخاب شیوه زندگی هوشمند برای افزایش عملکرد و طول عمر حیاتی است. ورزش منظم ، رژیم غذایی سالم، مدیریت دقیق شرایط قبلی و پیشگیری از مشکلات جدید پزشکی بسیار مهم است.