درمان ویتیلیگو: انواع روشهای موجود

درمان ویتیلیگو می تواند به محل و شدت از بین رفتن رنگدانه بستگی داشته باشد. این درمانها ممکن است از کرم های دارویی تا اقدامات عملی و جراحی روی پوست متغیر باشد.

درمان ویتیلیگو

ویتیلیگو یک بیماری خودایمنی مزمن است که باعث از بین رفتن رنگدانه های پوست می شود. این عارضه زمانی اتفاق می افتد که ملانوسیت ها یا سلول هایی که رنگدانه پوست را ایجاد می کنند، از بین می روند. ویتیلیگو می تواند به صورت لکه هایی از پوست سفید روی بدن ظاهر شود.

هیچ درمان قطعی برای ویتیلیگو وجود ندارد. درمان ویتیلیگو شامل توقف از بین رفتن رنگدانه های پوست و بازیابی مجدد رنگدانه ها می باشد.

آسیب های پوستی، از جمله آفتاب سوختگی و بریدگی، می تواند باعث ایجاد لکه جدیدی از ویتیلیگو شود. افراد با هر رنگ پوستی ممکن است به ویتیلیگو مبتلا شوند. با این حال، بروز این ضایعات ممکن است در افرادی با پوست تیره‌تر قابل توجه‌تر باشد.

چه در مراحل اولیه ابتلا به ویتیلیگو باشید یا برای مدتی طولانی به این بیماری پوستی مبتلا بوده اید، مهم است که در مورد همه گزینه های موجود برای درمان ویتیلیگو اطلاع داشته باشید.

با یک متخصص پوست صحبت کنید تا تعیین کنید کدام گزینه درمانی می تواند برای شما نتایج درمانی بهتری داشته باشد.

درمان یک انتخاب است
برخی افراد ترجیح می دهند ویتیلیگو را درمان نکنند. تصمیم برای درمان یا عدم درمان کاملا شخصی است.

با توجه به بررسی منابع معتبر در سال 2018، مطالعات جهانی گزارش کرده اند که ویتیلیگو می تواند تأثیر منفی بر عزت نفس و کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری خودایمنی داشته باشد.

با این حال، برخی از افراد، در حال افزایش آگاهی در مورد ویتیلیگو هستند و ترجیح می دهند لکه های پوستی خود را درمان نکنند یا نپوشانند.

کرم ها و پمادهای تجویزی

کرم ها و پمادهای ویژه ویتیلیگو فقط با نسخه در دسترس هستند. این محصولات می توانند شامل موارد زیر باشند:

کورتیکواستروئیدها: کورتیکواستروئیدها ممکن است برای افرادی که اخیراً به ویتیلیگو مبتلا شده‌اند یا افرادی که ضایعات جدیدتری دارند، بهترین عملکرد را داشته باشند. این داروها معمولاً به دلیل خطر عوارض جانبی احتمالی، برای مدت زمان محدودی در درمان ویتیلیگو استفاده می شوند.
مهارکننده های کلسینورین: این محصولات شامل کرم پیمکرولیموس و پماد تاکرولیموس است. آنها اغلب روی پلک ها، صورت، گردن، زیر بغل یا کشاله ران استفاده می شوند، زیرا این نواحی ممکن است بیشتر مستعد عوارض جانبی کورتیکواستروئیدهای موضعی باشند. آنها می توانند برای مدت طولانی تری نسبت به کورتیکواستروئیدها استفاده شوند و باعث آتروفی پوست نمی شوند.
کلسیپوترین: طبق گفته انجمن پوست آمریکا (AAD) این دارو در صورت استفاده همراه با کورتیکواستروئید می تواند موثر باشد.
کرم روکسولیتینیب (Opzelura): روکسولیتینیب (Opzelura) یک مهارکننده ژانوس کیناز (مهارکننده JAK) است که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان ویتیلیگو غیر سگمنتال (ویتیلیگویی که به صورت تکه‌ای ظاهر می‌شود) در بزرگسالان و کودکان 12 سال به بالا تایید شده است. درمان ممکن است 24 هفته یا بیشتر طول بکشد تا نتایج رضایت بخش را مشاهده کنید.
کورتیکواستروئیدها و مهارکننده های کلسینورین با کاهش التهاب در پوست عمل می کنند. این مکانیسم می تواند از پیشرفت لکه های بدون رنگدانه جلوگیری کند.

ممکن است چندین ماه طول بکشد که این محصولات موضعی در درمان ویتیلیگو موثر واقع شوند. متخصصان پوست می توانند این درمان ها را هم برای بزرگسالان و هم برای کودکان مبتلا به ویتیلیگو تجویز کنند.

کرم های کورتیکواستروئیدی می توانند عوارض جانبی داشته باشند، به خصوص زمانی که برای مدت طولانی استفاده شوند. به همین دلیل، آنها فقط کوتاه مدت تجویز می شوند. عوارض جانبی احتمالی کرم های کورتیکواستروئیدی می تواند شامل تغییر رنگ و نازک شدن پوست باشد.

داروی خوراکی

پردنیزون یک داروی خوراکی است که ممکن است به کند کردن پیشرفت ویتیلیگوی فعال کمک کند. همچنین ممکن است به بازیابی رنگ پوست کمک کند.

این دارو معمولاً برای 1 تا 2 هفته تجویز می شود.

نور درمانی (فتوتراپی)

نور درمانی از قرار گرفتن در معرض نور ماوراء بنفش (UV) کنترل شده برای بازیابی رنگ طبیعی پوست شما استفاده می کند.

نور درمانی می تواند با سرکوب سیستم ایمنی برای جلوگیری از تخریب ملانوسیت ها عمل کند. همچنین می تواند با تحریک برخی عوامل رشد در پوست عمل کند.

بسته به محل و میزان از بین رفتن رنگدانه ها، پزشک ممکن است موارد درمانی زیر را برای شما پیشنهاد دهد:

• فتوتراپی: این نوع نور درمانی شامل ایستادن در یک جعبه نور برای مدت زمان مشخصی است که توسط متخصص پوست تعیین می شود. در صورت نیاز به درمان ناحیه وسیعی از بدن مانند تنه از فتوتراپی استفاده می شود.
• لیزر درمانی: لیزر درمانی هدفمندتر می تواند به بازگرداندن رنگدانه به قسمت خاصی از بدن مانند صورت، گردن، انگشتان دست، انگشتان پا و لب ها کمک کند.
• PUVA (فتوشیمی درمانی): گاهی اوقات نور درمانی UVA با یک دارویی با پایه گیاهی به نام پسورالن ترکیب می شود که می تواند به صورت خوراکی مصرف شود، یا به صورت موضعی در مناطق کوچکتر پوست آسیب دیده اعمال شود؛ یا به آب حمام اضافه شود. این نوع درمان به دلیل عوارض جانبی سمی بالقوه آن، کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.
  افراد معمولاً ممکن است 2 تا 3 بار در هفته به مدت 3 تا 4 ماه نور درمانی دریافت کنند. اگر این نوع نور درمانی در درمان ویتیلیگو شما نتایج مثبتی داشته باشد، ممکن است تا 2 سال ادامه یابد.

نور درمانی ممکن است برای افرادی با پوست بسیار روشن توصیه نشود.

پیوند پوست روی تکه های کوچکتر

اگر نور درمانی یا لیزر درمانی مؤثر واقع نشد، متخصص پوست ممکن است درمان ویتیلیگو را با استفاده از پیوند پوست توصیه کند.

پیوند پوست شامل یک جراحی پوست است که پوست حاوی رنگدانه‌ را از یک ناحیه از بدن برمی‌دارد و آن را به یکی از مناطق تحت تأثیر ویتیلیگو پیوند می‌زند. قبل از پیوند پوست جدید، لایه بالایی پوست تحت تاثیر ویتیلیگو برداشته می شود.

این نوع از درمان ویتیلیگو معمولا برای تکه های کوچکتر پوست استفاده می شود.

این نوع پیوند را فقط می‌توان در درمان ویتیلیگوی پایدار استفاده کرد – یعنی اگر در 12 ماه گذشته لکه های جدید ویتیلیگو ظاهر نشده باشند و تکه‌های موجود نیز بزرگتر نشده باشند.

در حالی که پیوند پوست می تواند برای بسیاری از افراد مبتلا به ویتیلیگو کارساز باشد، گاهی اوقات این فرآیند می تواند یک الگوی تغییر رنگ مانند سنگفرش ایجاد کند. در موارد دیگر، لکه های درگیر ویتیلیگو ممکن است نتوانند رنگدانه های خود را دوباره به دست آورند.

پیوند بلیستر(تاول) برای یکنواخت شدن رنگ

مانند پیوند پوست، پیوند بلیستر نیز شامل پیوند بخش‌های کوچکی از پوست است. در این روش، پزشک از یک دستگاه مکش مانند یا نیتروژن مایع (کرایوتراپی) برای ایجاد تاول در نواحی سالم پوست استفاده می کند. این تاول ها سپس به نواحی فاقد رنگدانه پیوند زده می شوند تا با بقیه رنگ پوست شما هماهنگ شوند.

پیوند بلیسترممکن است به یکنواخت شدن رنگ پوست شما کمک کند. با این حال، چندین نتیجه بالقوه را باید در نظر داشته باشید، مانند:

ایجاد ظاهری شبیه سنگفرش در پوست شما
عدم بازسازی رنگ
تغییر رنگ اضافی
جای زخم

پیوند سلولی

پیوند سلولی نوعی جراحی است که در آن جراح پوست حاوی رنگدانه‌ را از ناحیه‌ای که تحت تأثیر ویتیلیگو قرار ندارد، برمی‌دارد. سپس سلول ها از پوستی که برداشته شده است، استخراج می شود. این سلول های پوستی سالم به ناحیه مبتلا به ویتیلیگو پیوند زده می شوند.

طبق نظر انجمن پوست آمریکا، رنگدانه سازی مجدد معمولاً بین 6 تا 12 ماه پس از جراحی اتفاق می افتد.

انجمن پوست آمریکا همچنین خاطرنشان می کند که جراحی پیوند سلولی ممکن است یک گزینه درمانی برای افراد مبتلا به انواع مختلف ویتیلیگو و افراد با رنگ های مختلف پوست باشد.

با این حال، مانند پیوند پوست، جراحی پیوند سلول تنها در درمان ویتیلیگوی پایدار قابل استفاده است. برای افراد مبتلا به ویتیلیگو فعال توصیه نمی شود – کسانی که در 12 ماه گذشته لکه های جدید ویتیلیگو روی پوست آنها ظاهر می شود یا لکه های موجود  رشد می کنند.

لوازم آرایشی، محصولات برنزه کننده و محصولات رنگ پوست

لوازم آرایشی راه طولانی را برای پوشاندن قرمزی، هایپرپیگمانتاسیون و دپیگمانتاسیون پیموده اند.

یک متخصص پوست ممکن است محصولاتی را برای پوشاندن لکه های ویتیلیگو توصیه کند. این محصولات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آرایش (Makeup): می توانید پرایمرهای رنگی، فونداسیون و پودرها را امتحان کنید. حتما رنگی را انتخاب کنید که بیشتر با رنگ پوست طبیعی شما مطابقت داشته باشد. برای ادامه نتایج باید روزانه از آرایش استتار استفاده کنید. آرایش ضد آب ممکن است در زیر باران، شرایط مرطوب و عرق کردن، ماندگاری بالاتری داشته باشند.
خود برنزه کننده (Self-tanner): این محصولات ممکن است تا 5 روز  لکه های را پوشش دهند.
رنگ های ویژه پوست (Skin dyes and stains): این محصولات ممکن است ماندگاری بیشتری نسبت به آرایش داشته باشند. مدت زمان ماندگاری آنها ممکن است به دفعات شستشوی ناحیه آسیب دیده بستگی داشته باشد.

میکروپیگمنتیشن برای کاشت رنگدانه جدید

میکروپیگمنتیشن (Micropigmentation) نوعی خالکوبی است. این درمان برای ویتیلیگو با کاشت (یا خالکوبی) رنگدانه جدید در مناطقی از پوست لکه دار عمل می کند.

اگرچه این فرآیند ممکن است موثر باشد، احتمالاً باید هر چند سال یک بار تکرار شود تا بتوانید رنگ طبیعی پوست خود را حفظ کنید.

میکروپیگمنتیشن در درمان ویتیلیگوی پایدار انجام می شود. اگر روی ویتیلیگوی فعال انجام شود، این امکان وجود دارد که خالکوبی باعث از بین رفتن بیشتر رنگدانه شود.

دپیگمانتاسیون (رنگ زدایی)

دپیگمانتاسیون (Depigmentation) به ندرت استفاده می شود. این روش درمانی به فرآیندی اشاره دارد که در آن رنگ پوست شما روشن می شود تا با تکه های از دست رفته رنگ مطابقت داشته باشد. این درمان ممکن است برای افرادی توصیه شود که بیشترین مقدار رنگ طبیعی پوست خود را از دست داده اند و نمی خواهند به درمان برای بازگرداندن رنگ به پوست خود ادامه دهند.  این روش درمانی دائمی است.

در طول این فرآیند، شما یک عامل ضد رنگدانه تجویز شده را فقط در نواحی آسیب‌دیده پوست خود اعمال می‌کنید. ایده این است که این نواحی را با لکه‌های بدون رنگدانه‌ای که قبلاً از ویتیلیگو دارید مطابقت دهید تا رنگ پوست یکدست شود.

در حالی که دپیگمانتاسیون می تواند ظاهر لکه های پوست را کاهش دهد، ممکن است برخی از عوارض جانبی عاطفی ناشی از از دست دادن رنگ طبیعی پوست شما را دارا باشد. همچنین ممکن است در اثر درمان خود دچار حساسیت به آفتاب، قرمزی و تورم شوید.

مکمل ها و تغییر سبک زندگی

هیچ روش درمانی واحدی وجود ندارد که برای همه مبتلایان به ویتیلیگو کارساز باشد. در حالی که در حال آزمایش درمان های پزشکی مختلف هستید، درمان های طبیعی نیز وجود دارد که می توانید امتحان کنید. شما همچنین می توانید اقداماتی را در سبک زندگی در نظر بگیرید که خطر تشدید ویتیلیگو را کاهش می دهد.

با پزشک خود در مورد اقدامات زیر که می توانید انجام دهید مشورت کنید:

• نور درمانی همراه با مصرف برخی مکمل های ریز مغذی
• کاهش قرار گرفتن در معرض آفتاب
• ضد آفتاب حداقل SPF 30 برای جلوگیری از برنزه شدن غیر یکنواخت و هایپرپیگمانتاسیون

در حالی که درمان های طبیعی ممکن است کمک کننده باشند، یک بررسی کوچک در سال 2017 از 14 مورد نشان می دهد که این درمانها ممکن است در مراحل اولیه ویتیلیگو موثرتر باشند. تحقیقات بیشتری برای تعیین اثربخشی هر نوع رویکرد هومیوپاتی برای این بیماری مورد نیاز است.

درمان ویتیلیگو در ناحیه لب

ویتیلیگو می تواند لب ها را تحت تاثیر قرار دهد، که یک ناحیه حساس برای درمان است. لیزر درمانی ممکن است به بازگرداندن رنگدانه به لب ها کمک کند.

آرایش هایی مانند رنگهای ویژه لب و رژ لب نیز ممکن است ظاهر لکه ها را بهبود بخشد.

محافظت از لب های خود با استفاده از بالم لب حاوی ضدآفتاب ممکن است به جلوگیری از آسیب های ناشی از نور خورشید که می تواند باعث ایجاد لکه های جدید شود، کمک کند. به دنبال یک رژ لب با SPF حداقل 30 باشید.

سخن آخر

در حالی که روش قطعی برای درمان ویتیلیگو وجود ندارد، درمان های موجود می توانند به جلوگیری از پیشرفت این بیماری خودایمنی کمک کنند. همچنین راه هایی وجود دارد که می توانید لکه های غیریکنواخت ناشی از ویتیلیگو را بپوشانید تا احساس اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید.

نقطه ضعف هر یک از درمان‌های فوق این است که ممکن است لکه‌های جدید بدون رنگدانه ظاهر شوند. برای تعیین بهترین برنامه جهتت مدیریت و درمان ویتیلیگو با یک متخصص پوست مشورت کنید.

آخرین بررسی پزشکی در 24 اوت 2022

منبع:

www.healthline.com